Zbigniew Frączkiewicz to artysta, którego twórczość jest mocno związana z Zagłębiem Miedziowym, ale także uniwersalna. Jest m.in. twórcą stojącego w Lubinie pomnika Pamięci Ofiar Lubina ‘82, największej w Polsce rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego w Bolesławcu, ale także prototypowego logo legnickiego klubu futbolowego Miedź tzw. ślimaka i napisu Lubin przy wjeździe do tego miasta, ale nie tylko…

Bo Frączkiewicz od ponad pół wieku opowiada nam o człowieku. Mówi językiem formy i materii, a snuta opowieść bywa niełatwa w odbiorze. Czerpie inspiracje z natury oraz przemysłu ciężkiego Zagłębia Miedziowego, w którym przyszło mu tworzyć. Źródła natchnienia, choć odległe od siebie, w swej sprzeczności tworzą obraz Człowieka. Wyrosłego z natury, będącego jej częścią, unikatowego, ale zmieniającego się pod różnego rodzaju naciskami i wpływami. Wykorzystywane materiały nie są przypadkowe: granit, marmur, dąb, ale również brąz, żeliwo czy aluminium. Szlachetne, wymagające, twarde i wieczne, ale – jak w przypadku niektórych metali – tylko pozornie mocne, a w rzeczywistości kruche i delikatne. Poruszane tematy też nie należą do najlżejszych, a skoro nie są łatwe to, dlaczego miałby być wyrażane ładnie?

Zbigniew Frączkiewicz urodził się w 1946 r. we wsi Grzmiąca w woj. zachodniopomorskim, jednak dorastał w Łodzi. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych, co stanowiło dobre przygotowanie do studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wybrał Wydział Rzeźby i w 1971 r. uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni Tadeusza Łodziany. Jeszcze na studiach wziął udział w I Ogólnopolskim Plenerze Rzeźby w Legnicy (1970), w którym zdobył główną nagrodę. Podjęta wtedy decyzja o wyjeździe ze stolicy i budowaniu kariery w prężnie rozwijającym się Zagłębiu Miedziowym okazała się jedną z ważniejszych w jego życiu. Artysta mieszkał kolejno w Legnicy, Lubinie, we wsi Czerniec, Chocianowie, Świeradowie Zdroju, a przez ostatnie 30 lat w Szklarskiej Porębie. W 1972 r. był asystentem rzeźbiarza Borysa Michałowskiego we wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (dziś: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta). Po przeprowadzce do Lubina otrzymał posadę Plastyka Powiatowego (1973–1976). Wtedy powstał ważny projekt humanizacji tego miasta. Do współpracy zaprosił swojego byłego wykładowcę z warszawskiej ASP – architekta prof. Oskara Hansena.

Przez lata stworzył wiele ważnych dzieł, ale najbardziej znany jest cykl „Żelaznych ludzi”, którego korzenie sięgają łódzkiego dzieciństwa i młodości oraz kontaktów z ludźmi i przemysłem Zagłębia Miedziowego.

Od czasu studiów do dziś nieprzerwanie bierze udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz za granicą. Jego „Żelaźni ludzie” byli prezentowani w wielu polskich i europejskich miastach.

Zbigniew Frączkiewicz działa na wielu artystycznych polach. Tworzy rysunki, obrazy, znaki graficzne, medale, performance, happeningi, video. Od młodzieńczych lat interesował się fotografią, a w ostatnich latach zajmuje się astrofotografią.