Pracownia Konserwacji i Restauracji Ceramiki i Szkła
Foto: Archiwum ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu

Restaurowane naczynia wykorzystywano podczas rytuału pogrzebowego. Wśród nich jest unikatowa zdobiona waza będąca popielnicą na szczątki i pięć podarowanych do grobu naczyń, które napełniano pokarmem i składano z nadzieją, że to pomoże się przenieść umarłemu do świata przodków. Dary ofiarne w trakcie ceremonii napełniać się miały energią, stając się w ten sposób talizmanami rytuału. We wspomnianych czasach pochówek ciałopalny był dominującą praktyką funeralną, a ceramika jest śladem po zwyczaju, od którego pochodzi nazwa kultury pól popielnicowych. Konserwacja i restauracja naczyń mając zapobiec destrukcji i utrwalić strukturę dzieł.

– Aby przywrócić odnalezionym naczyniom pierwotną formę, należało najpierw wiernie odtworzyć brakujące ich fragmenty, co zrobiono wzorując się na analogicznych naczyniach z tamtego okresu, a następnie wszystkie elementy posklejać w całość. Teraz z powodzeniem będą mogły stać się częścią muzealnej ekspozycji – mówi Tomasz Stolarczyk, kierownik działu archeologii Muzeum Miedzi w Legnicy.

Prace prowadzone pod kierunkiem dr Marii Gąsior, stanowią pracę magisterską studentki Pauliny Kobieli. Korzyść jest obopólna. Muzeum, dzięki współpracy, bezkosztowo otrzyma zrekonstruowane eksponaty, studenci natomiast mogą wykorzystać zdobytą w czasie studiów wiedzę i doświadczenie.

Pracownia Konserwacji i Restauracji Ceramiki i Szkła
Foto: Archiwum ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu

Pracownia Konserwacji i Restauracji Ceramiki i Szkła
Foto: Archiwum ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu

Pracownia Konserwacji i Restauracji Ceramiki i Szkła
Foto: Archiwum ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu