„Nie jestem pewien, czy powinienem robić te zapiski, piszę z trudem także dlatego, że ręce mi drżą. Upowszechniać swój ból? Upubliczniać go? Tak drżą mi ręce, że ledwie trafiam w klawisze (…)” – napisał Tomasz Jastrun we fragmencie „Osobistego przewodnika po depresji”.

Depresja bywa nazywana dżumą XXI wieku. Wg danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) cierpi na nią 350 mln ludzi na świecie. Książka Jastruna to doświadczenie zbiorowe. Autor pokazuje, jak wygląda zmaganie z depresją. Nie tylko z własnej perspektywy, zbiera też głosy znajomych, których poznał w sieci, na forum dla osób z depresją. Niekiedy cytuje ludzi znanych albo ciekawych intelektualnie, którzy o depresji piszą. Sam Jastrun mówi, że stworzył w ten sposób swego rodzaju encyklopedię.

Można tę książkę czytać jako kompendium wiedzy, można jednak także jako rzecz bardzo intymną.

– Jako pisarz często robię użytek ze swoich doświadczeń. Ściągam z życia, dlatego doświadczenie depresji, tak mocne, czasami ostateczne, było dla mnie tematem i też autoterapią – mówi Tomasz Jastrun. – Rejestrując te stany pomagałem sobie. Nawet w bardzo złym stanie doczłapywałem do komputera i próbowałem opisać to, w czym jestem.

Autor mówi, że pisanie książki nadawało sens cierpieniu. – W cierpieniu najstraszniejsze jest, że ono nie ma sensu. Każdorazowo nadawałem mu sens i nie było już tak okropne – podkreśla Jastrun.

Jak piszą wydawcy, książka jest dla tych, którzy z depresją mierzą się samotnie, i tych, którzy chcieliby ich zrozumieć. Docenili ją również lekarze psychiatrzy, z którymi autor spotykał się promując książkę.

Spotkanie w Legnicy, choć w dużej mierze poświęcone „Osobistemu przewodnikowi po depresji”, było synkretyczne. Jastrun chętnie mówił też o najnowszym zbiorze opowiadań „Splot słoneczny” i dzielił się ze słuchaczami poezją.