Jan Paweł II traktował życie jako dar, który mocą swej wewnętrznej dynamiki, dopomina się twórczego podjęcia. Życie najpierw zostaje „dane”, później staje się zadaniem. Dopiero takie rozpoznanie życia umożliwia podjęcie go w sposób odpowiedzialny i twórczy a zarazem pozwala odkryć jego znaczenie. Taka właśnie optyka dopomina się o postawienie pytania o źródło prawdy o życiu. Otwiera na wymiar Tajemnicy. Pozwala odkrywać źródło i cel ludzkiego losu. Pomaga odpowiadać na fundamentalne pytanie: skąd przychodzę i dokąd zmierzam.

Papież przez świadectwo życia i pozostawione słowa budził nasze umysły, serca i sumienia. Odczytywał to jako swoją odpowiedzialność – jeden z wymiarów swojego „życia zadanego”. Czynił to z przekonaniem i zaangażowaniem: by nikt nie gubił spraw istotnych dla swego losu.

Papieską inspirację podjęło prawie pięćdziesięciu polskich artystów medalierów współtworząc kolekcję „Życie zadane – medalierskie rozmowy z Janem Pawłem II”.

Podjęcie tego dyskursu jest zarówno interesujące, uzasadnione jak też poniekąd wymagane. Sztuka potwierdza swą wyjątkową rolę we współtworzeniu kultury – przestrzeni w której żyjemy, z której czerpiemy i którą równocześnie swoim życiem budujemy, stając wobec najważniejszych pytań i problemów jakie przynosi w sobie życie.

Bernard Marek Adamowicz