Wspomnienia Dolnoślązaków dotyczące kataklizmu sprzed dwudziestu lat wciąż są żywe w ich pamięci. Pamięć jednak jest ulotna. Chcąc ocalić od zapomnienia te tragiczne wydarzenia Fundacja im. Tymoteusza Karpowicza postanowiła stworzyć wielki pamiętnik o powodzi tysiąclecia. Do współpracy zaprosiła Koleje Dolnośląskie, w pomieszczeniach których nie tylko zbierano wspomnienia ale także gotową książkę promowano.

- Heroizm codzienności, kiedy nagle wszyscy muszą zjednoczyć się w walce z żywiołem, przez te wszystkie wspomnienia przewija się najczęściej i muszę przyznać, że wywarło to na mnie wielkie wrażenie – mówi Katarzyna Odrowska z Kolei Dolnośląskich, która także wspomnienia zbierała.

- Zbieraliśmy wspomnienia w naszych pociągach. Jedną z tras, na której to robiliśmy była trasa Legnica – Wrocław. Zbieraliśmy je także w naszym legnickim biurze obsługi klienta.

Wykonawcy projektu odwiedzili kilkanaście dolnośląskich miejscowości. Spotykali się z mieszkańcami i gromadzili materiały audiowizualne, z których powstał film. Odwiedzili Bielawę, Brzeg Dolny, Dzierżoniów, Głogów, Jeszkowice, Kamieniec Wrocławski, Kłodzko, Legnicę, Łany, Nową Rudę, Pieszyce, Rzeczycę, Ścinawę, Świdnicę, Świebodzice i Wrocław. W 37 filiach miejskiej biblioteki we Wrocławiu umieszczono pojemniki na wspomnienia, do których przez wiele tygodni trafiały powodziowe wspomnienia zaczynające się zawsze słowami „pamiętam, że…”.

W efekcie prac powstała książka, w której znalazły się eseje, dziesiątki wspomnień, trzy dzienniki, reportaż, opowiadanie, scenariusz filmowy, wywiad, grafiki, archiwalne zdjęcia i fotoreportaż.

Niestety, wspomnień legniczan znalazło się w tej pozycji niewiele. Mieszkańcy miasta bardziej bowiem pamiętają powódź, która miasto nawiedziła w 1977 roku. Warto jednak sięgnąć po pozycję, która niebawem znajdzie się w księgarniach, jest to bowiem najbardziej wiarygodny dokument, relacje naocznych świadków i bohaterów tragicznych zdarzeń z 1997 roku.