W czwartkowe popołudnie muzeum zamieniło się w salę projekcyjną, na której można było obejrzeć dokument „Czesław Dźwigaj, Tak wiem” w reżyserii Stefana Szlachtycza. Film jest dokumentem niezwykłym, ponieważ prezentuje zarówno osobę, jak i dzieła Czesława Dźwigaja w połączeniu z jego poezją.

Na zebranych czekała niespodzianka,  uczniowie Technikum Budowlanego w Legnicy wyrecytowali kilka wierszy artysty. Młodzież przygotowała Bogumiła Słomczyńska, nauczyciel Technikum Budowlanego.

- Poezja nie wzmacnia procesu twórczego ani nie jest odpoczynkiem. Ani tak, ani tak. Nie traktowałbym tego jako uzupełnienie. Do kogoś przemawia słowo, do kogoś obraz, do kogoś jeszcze innego przemawia z kolei forma, rzeźba -  mówił Czesław Dźwigaj.

Po projekcji filmu odbyło się spotkanie z artystą, który opowiadał o swojej pracy nad wystawą dotyczącą Requiem Romana Maciejewskiego, zwierzał się z poetyckich inspiracji, dzielił refleksjami na temat sztuki jako dziedziny ludzkiego zainteresowania.

- Brat Romana Maciejewskiego zamówił u mnie to dzieło, które można dzisiaj podziwiać w Muzeum Miedzi. Poprosił o to, żeby stworzyć jakiś znak plastyczny, rzeźbę, cokolwiek, co upamiętniało by dzieło życia jego brata. Nie chodzi o złożenie hołdu samemu Romanowi Maciejewskiemu, chociaż pośrednio też, tylko o hołd złożony temu utworowi, któremu on poświęcił ogromny wycinek swojego życia - mówił Czesław Dźwigaj.

Kilka projektów rysunkowych dotyczących Requiem powstało szybko, jednak artysta nie był przekonany o słuszności tej koncepcji artystycznej, zatem następny etap pracy polegał na przestudiowaniu kilkudziesięciu podobnych utworów, jakie powstały na przestrzeni kilku wieków i w dalszym ciągu powstają. Tak wyglądało docieranie do sensu i wymowy Requiem.

Efekty pracy Czesława Dźwigaja można oglądać na wystawie w Muzeum Miedzi.