Janusz R. Kowalczyk jest teatrologiem i recenzentem teatralnym, dziennikarzem piszącym na łamach Rzeczpospolitej. Promocja jego książki "Wracając do moich Baranów" była sentymentalnym powrotem nie tylko do miejsca, czyli krakowskiego kabaretu Piwnica pod Baranami, ale przede wszystkim do ludzi go współtworzących.

Na przełomie lat 70. i 80. Janusz R. Kowalczyk był zarówno twórcą tekstów satyrycznych, jak i wykonawcą na kabaretowych deskach Piwnicy. Mimo, że od lat już nie uczestniczy w jej artystycznej działalności, to jak sam twierdzi: - Piwniczaninem jest się do końca życia. I choć łatwo nim zostać, to trudno nim być, jak mawiał Piotr Skrzynecki.

Wracając do wspomnień z Piwnicy pod Baranami autor publikacji przywoływał przede wszystkim właśnie Piotra Skrzyneckiego, założyciela i naturalnie pierwszoplanową postać kabaretu. Trudność pozostania Piwniczaninem była w jego zamyśle koniecznością utrzymania pułapu wymagań i zasad, jakie artyści tworzący Piwnicę z niej wynosili.
Piotr Skrzynecki stworzył wokół siebie zespół artystów i jednocześnie oddanych sobie przyjaciół, z których każdy dawał Piwnicy coś od siebie. Malarze, plastycy, scenografowie, kompozytorzy – to był trzon krakowskiego kabaretu, łamiącego wszelkie normy ówczesnej poprawności.

- Piwnica była pewną filozofią bycia, środowiskiem, które było odtrutką na tamte czasy. Trafiłem tam jako widz i zostałem, debiutując w miejscu, które tak bardzo mi zaimponowało. Współpracowaliśmy ze sobą na zasadzie równości. Nie było podziału na gwiazdy sceny i resztę. Ta wrażliwość na ludzi, tak wyraźna cecha Piotra Skrzyneckiego, była spoiwem całej Piwnicy.

Promocji książki Janusza R. Kowalczyka towarzyszyła wystawa rysunków satyrycznych Tomasza Brody i Jacka Frankowskiego, przedstawiających karykatury artystów z krakowskiej Piwnicy Pod Baranami.