Nie żyje pół wieku, a pamięć o nim nadal żywa

22:27, 22.01.2022 ok. 2 min. czytania

Skomentuj

Legnicki chór Madrygał w rocznicę śmierci Henryka Karlińskiego, tradycyjnie śpiewem oddał hołd swojemu założycielowi. Koncert pamięci wielkiego legniczanina, patrona Legnickiego Centrum Kultury, odbył się w Sali Królewskiej.

47. rocznica śmierci Henryka Karlińskiego- FOTO:Piotr Florek (lca.pl)

Grzegorz Szczepaniak- FOTO:Piotr Florek (lca.pl)

Legnicki chór Madrygał nie miał ostatnimi czasy zbyt wielu okazji do występów przed publicznością. Wszystkie plany pokrzyżowała pandemia. Podobnie było z terminem ostatniego koncertu, poświęconemu twórcy chóru, odbywającego się w rocznicę śmierci wielkiego legniczanina. Koncert z grudnia 2021 roku został przeniesiony na trzecią dekadę stycznia nowego roku.

- Koncertami chóru Madrygał przypominamy postać Henryka Karlińskiego. Był bardzo związany z Legnicą. Tu znalazł swoje miejsce po wojennych zawieruchach i tułaczce – mówi Grzegorz Szczepaniak, dyrektor Legnickiego Centrum Kultury.

- Madrygał to chór, który stworzył Karliński. Legnickie Centrum Kultury nosi jego imię, LCK jest więc domem Madrygału – dodaje Grzegorz Szczepaniak.

W sobotę Madrygał wystąpił z kwartetu smyczkowego Carbon String Quartet. Zaśpiewała także Agnieszka Justyna Szumiło, która wykonała specjalnie dla niej przygotowany utwór.

Henryk Karliński jest jedną z wielkich legend Legnicy. 10 lutego obchodzić będziemy setną rocznicę jego urodzin. Zmarł w Legnicy 5 grudnia 1975 roku, na zawał serca. Miał 53 lata. Był animatorem kultury, twórcą legnickiego chóru Madrygał i Ogólnopolskiego Turnieju Chórów Legnica Cantat. Był nie tylko wybitnym twórcą kultury, zdecydowanie wyprzedzającym pokolenia, ale także ogromnie barwną postacią. Lata szkolne spędził we Francji, tam też, w Konserwatorium w Tuluzie, rozpoczął studia muzyczne, przerwane przez wojnę. Był żołnierzem Armii Polskiej na Zachodzie.

Do Polski powrócił w 1947 roku, a dwa lata później zamieszkał na stałe w Legnicy. Tu, w czasach głębokiej komuny, wyróżniał się w tłumie. Przefarbował włosy na zielono, nie lubił „urzędasów”, stworzył zespół jazzowy z ludzi, którzy nie mieli pojęcia o muzyce. Miał nieprawdopodobne, jak na tamte czasy, pomysły artystyczne. I wszystko, czego się tknął, wychodziło mu wyśmienicie. O jego geniuszu niech świadczy choćby to, że stworzony przez niego turniej chórów, początkowo regionalny, urósł do rangi ogólnopolskiej imprezy, trwa od ponad 50 lat i jest dziś najbardziej prestiżowym festiwalem chóralnym w Polsce.