Są dwie skrajnie odmienne odsłony legnickich „Wyzwoleń”. Pierwsza to totalny odlot, wariactwo, szydera, muzyczny kabaret, Monthy Python w konwencji amerykańskiego musicalu, muzyczny misz-masz, w którym znanym melodiom dopisano zaskakująco groteskowe teksty. To jazda po bandzie wywołująca wesołość na widowni. Druga cześć spektaklu jest skonstruowana jak rondo, z którego nie ma zjazdu. Mrozi powagą.

Myśl, by czerpać inspiracje z postromantycznego dramatu Stanisława Wyspiańskiego („czwartego wieszcza”), który dla wielu był lekturowym przekleństwem, wydawała się samobójczo szalona. Coś jednak tkwi w tym tekście, że niemal regularnie mocują się z nim polscy twórcy teatru. Tylko w ostatnich tygodniach tak było we Wrocławiu i w Warszawie. Czy przyczyną jest nadal nieprzezwyciężony spadek po romantyzmie, który naznacza i zatruwa naszą współczesność symbolami narodowej pychy w trwającym nieprzerwanie chocholim tańcu niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń o własnej wyjątkowości?

„Umarł Polak, umarł i leży na desce, umarł prostym chamem, a ożyje wieszczem, bo w Polaku – taki zwyczaj, że nie żyje się za życia” – pisała sarkastycznie Agnieszka Osiecka. Wściekły, choć wydaje się pozbawiony nadmiernej nadziei, bunt przeciw takiemu pojmowaniu polskości odnajdziecie w sztuce Magdy Drab wyreżyserowanej przez Piotra Cieplaka. „Boże spraw, abyśmy nie byli przeciętni! Żebyśmy zawsze wygrywali, albo przegrywali. Żeby ścinać za czwarte miejsce. Czwarte miejsce jest dla Czechów” – usłyszycie w pewnej chwili te pełne gorzkiej ironii frazy.

Piotr Kanikowski, 24legnica.pl: Duch Gombrowicza, nie Wyspiańskiego. Wyzwolony od powinności wobec ojczyzny, zbuntowany przeciw wzorcom narzucanym przez Kościół i szkołę, niepodległy duch Gombrowicza unosił się nad legnicką sceną podczas premiery „Wyzwoleń” Magdy Drab. Bazując na tekście młodej dramatopisarki starszy o pokolenie Piotr Cieplak stworzył frapujący, smutno-śmieszny spektakl o koszmarze nasiąkania polskością. Z „Wyzwolenia” Wyspiańskiego Magda Drab wzięła konstrukcyjny szkielet i dwie garści cytatów, ale nie bohatera. Jej Konrad – niepozorny i w połowie spektaklu porzucony, jakby wszyscy stracili do niego cierpliwość – jest przeciwieństwem tamtego Konrada, oddanego sprawie narodowej artysty-bojownika; herosa zrzuconego z gwiazd na Ziemię, który po zrzuceniu kajdan chce robić „teatr nowy”.

Grzegorz Chojnowski, blog: Modrzejewskie „Wyzwolenia” są dziełem godnym podziwu. Za warsztat, zespołową energię (co w opisywaniu legnickich przedstawień jest oczywiście pięknym truizmem), przede wszystkim jednak za inteligencję, z jaką rozprawiają się z polskością ze sztandaru i historii. Z hipokryzją - niezwykle celnie śpiewa o niej męskie trio z lampą (Bulanda, Cieluch, Krzyk). Z marzeniami o lepszej, innej przyszłości.

„Trzeba było talentu, młodzieńczego tupetu i autoironicznej odwagi Magdy Drab, by przepisać na nowo i nadać współczesny język oraz sens dramatowi Wyspiańskiego sprzed ponad 115 lat. Potrzebny był reżyserski talent i doświadczenie Piotra Cieplaka, by - wespół ze świetnie zestrojoną drużyną aktorską - całość precyzyjnie poskładać w spektakl tyleż groteskowo śmieszny, co przerażający” – pisałem po premierze przedstawienia nagrodzonej owacją na stojąco.

„Wyzwolenia” Magdy Drab inspirowane dramatem Stanisława Wyspiańskiego. Reżyseria: Piotr Cieplak, scenografia: Andrzej Witkowski, muzyka: Paweł Czepułkowski i Michał Litwiniec, ruch sceniczny: Leszek Bzdyl. Spektakle w sobotę i niedzielę, 6 i 7 kwietnia, o godz. 19.00. Przedpołudniowe od środy do piątku (3-5 kwietnia) o godz. 11.00. Bilet 35 zł (ulgowy 30 zł). Rezerwacja: tel. 76 72 33 505 lub e-mail bilety@teatr.legnica.pl. Bilet można także kupić w Internecie: https://teatrlegnica.interticket.pl