Projekt: prawda” to pozycja, jakiej na polskim rynku wydawniczym jeszcze nie było. Książka ta jest kolażem, na który składają się miniatury Mariusza Szczygła z własnego i cudzego życia oraz powieść z 1959 roku „Portret z pamięci” zapomnianego dziś pisarza, Stanisława Stanucha.

Bohater powieści Stanucha wyznaje: „Przyszło mi do głowy, że każdy rozsądny człowiek powinien dążyć do prawdy, starać się odkryć w swoim życiu jedną, bodaj najmniejszą prawdę. W przeciwnym razie życie jego wydawać się może zmarnowane”.

Mariusz Szczygieł, znany reporter, autor „Gottlandu” i „Zrób sobie raj”, przełożonych na 17 języków, laureat Europejskiej Nagrody Literackiej 2009, twierdzi, że te słowa zainspirowały go do szukania cudzych prawd. Pomogło mu to przeżyć trudny dla niego rok: „Pisarz Stanisław Stanuch z Nowej Huty rzucił mi koło ratunkowe. Narzucił mi rygor”.

Reporter szuka prawdy w Grudziądzu, Supraślu, Warszawie, Londynie, Pradze, Paryżu, Nowym Jorku, w birmańskim Ngapali czy laotańskim Luang Prabang. Jej dostarczycielami są postaci znane jak Stańko, Kapuściński czy Osiatyński, ale i przygodnie poznani pasażerowie pociągów, goście knajp, taksówkarze czy bywalcy warszawskiej księgarni Wrzenie Świata.

„Projekt: prawda” składa się z trzech części. W pierwszej jest zapisem intymnych przeżyć autora, który chowa się przed światem „między malarstwem a muzyką”. Część druga to „Portret z pamięci” czyli książka w książce. Część trzecia jest „zapisem apetytu na życie”, a precyzyjniej ujmując: apetytu na ludzi.
Reporter Szczygieł nie ma żadnych zahamowań, aby przypadkowo poznane osoby pytać o ich osobistą filozofię. Spotkani ludzie powierzają mu swoje życiowe odkrycia.

Ze wszystkich książek Mariusza Szczygła to właśnie w „Projekcie: prawda” znajdziemy najwięcej gry między autorem a światem. Nie tylko reporter przeszukuje świat w poszukiwaniu zdań-kluczy. Czasem świat sam zgłasza się do reportera, na przykład pod postacią starszej kobiety: „Ja, proszę pana – powiedziała – mam prawdę jak cegłę. I mogłabym nią pana uszkodzić”.

Koncert opiera się na idei słowno-muzycznego spotkania sztuk, inspirowanej średniowieczną techniką kompozytorską, w której głos podstawowy wyznaczał ruch głosów pozostałych. W tym przypadku „głos podstawowy” to tekst czytany na żywo przez autora. Jest on bodźcem do improwizacji muzycznej, realizowanej na scenie przez towarzyszących autorowi instrumentalistów.

Zespół Res Factum od chwili powstania w 2014 roku zagrał kilkanaście koncertów czytanych, interpretując wraz z autorami takie książki, jak m.in Papusza Angeliki Kuźniak, Jutro narysujemy śmierć Wojciecha Tochmana czy Encyklopedia psychodelii Kamila Sipowicza.

Ci, którzy książkę już czytali, jak ja, mogli odnaleźć w tym koncercie jakąś nową prawdę o książce, którą wydobyła z niej muzyka. Ciekaw jestem, jakie nowe prawdy o książce Szczygła znaleźli w czasie tego mówionego koncertu inni goście. Bo domyślam się, że podobnie jak u mnie, muzyka pobudziła w publiczności nieużywane podczas czytania neurony. …Lubię takie nietypowe połączenia. […] Jeśli będziecie mieć okazję wpaść na taki koncert, to korzystajcie z okazji. - Rafał Hetman, czytamrecenzuje.pl

W poniedziałek 9 października o godzinie 19:00 na Scenie Gadzickiego tę "prawdę" będzie można usłyszeć z ust samego Mariusza Szczygła. Towarzyszyć mu będą instrumentaliści z zespołu Res Factum. Bilety na koncert czytany Mariusza Szczygła są do nabycia w kasie teatru. Na koncercie będzie można kupić książkę i płytę: Projekt Prawda i płyta Projekt Prawda i Res Factum. Po jego zakończeniu będzie możliwośc spotkania się z bohaterem wieczoru.