"Konferencja ptaków" to baśniowa adaptacja staroperskiego poematu Fariddudina Attara, której - na potrzeby paryskiej realizacji sprzed 36 lat - dokonali Peter Brook, brytyjska legenda współczesnego teatru światowego, oraz trzykrotnie nominowany do filmowego Oscara francuski scenarzysta Jean-Claude Carrière (pisał m.in. dla Buñuela, Formana, Schlöndorffa, Kaufmana i Wajdy). To właśnie z tym przedstawieniem zespół Brooka podróżował przez wiele lat i przejechał tysiące kilometrów, grając je w wioskach afrykańskiej dżungli i na pustyni, w indiańskich rezerwatach Ameryki, przed publicznością farmerów i intelektualistów.

Na potrzeby legnickiej realizacji pierwszego polskiego tłumaczenia tej opowieści dokonali Mariusz Radomyski i Robert Urbański (dramaturg i kierownik literacki legnickiego teatru).

– To nie jest zwykły tekst. Jest bardzo gęsty znaczeniowo, pełen symboliki i metafor, co umożliwia wielość jego interpretacji. Wbrew tytułowi jest to magiczna opowieść o ludziach, którzy spotykają się poszukując celu i sensu życia. Dotkniemy tajemnicy narodzin i śmierci, przywołamy mądrość starych mitów, wejdziemy w metafizyczny świat dociekania prawdy o życiu. I chociaż przesłanie tej opowieści jest uniwersalne, to w oczywisty sposób naznaczymy go swoim środkowoeuropejskim klimatem. Będzie trochę retro, w nie do końca określonym miejscu i czasie. Skorzystamy z tego, co jest znakiem firmowym legnickich aktorów. Z ich wyjątkowej umiejętności gry zespołowej, co jest bardzo ważne w tej inscenizacji – objaśnia reżyser Ondrej Spišák.

W rozpisanym na wiele ról spektaklu wystąpi niemal kompletny zespół legnickiego teatru. Niektórzy z aktorów w wielu rolach. – Użyjemy też wszelkich możliwości technicznych legnickiej sceny i wykorzystamy całą przestrzeń teatru tak, by widzowie poczuli się uczestnikami podróży, którą odbędą bohaterowie przedstawienia – zapewnia scenograf Szilárd Boráros.

Klimat spektaklu silnie naznaczony będzie muzyką, w tym wykonywanymi na żywo partiami granymi na niezwykłych instrumentach (m.in. odtworzony na potrzeby przedstawienia turecki jaybahar, misa tybetańska, wydające dźwięki rurki z PCV). Na scenie pojawi się także dwoje instrumentalistów (wiolonczela i flet). We fragmentach aktorzy będą śpiewać, jak i wykonywać wokalizy. – Muzyka nada całości nieco kosmiczny, a na pewno metafizyczny charakter opowieści, podkreślając niezwykły charakter podróży, którą odbędą bohaterowie przedstawienia – dodaje kompozytor Pavel Helebrand.

Środkowoeuropejscy twórcy legnickiego przedstawienia, choć mają za sobą już polskie realizacje, także w artystycznych duetach, w tym trzyosobowym składzie spotkali się po raz pierwszy. - Cieszę się, że w Legnicy przedstawiciele Grupy Wyszehradzkiej realizują się nie w słowach i polityce, ale w sztuce i działaniu artystycznym – zauważył szef legnickiego Teatru Modrzejewskiej Jacek Głomb.

Premiera na Scenie Gadzickiego 31 stycznia.

***

Ondrej Spišák (1965) – słowacki reżyser teatralny, aktor, współtwórca Teatro Tatro – wędrownej grupy artystów scenicznych z Nitry, czerpiących z tradycji teatru lalek, teatru ulicznego, sztuki cyrkowej. Pracuje w Czechach, na Węgrzech i w Polsce tworząc spektakle dla dzieci (z użyciem lalek) i dorosłych (w teatrach dramatycznych). Na scenach Warszawy, Łodzi, Gdańska, Torunia, Białegostoku adaptował i zrealizował wiele dzieł klasyki dziecięco-młodzieżowej („Robinson Cruzoe”, „Alicja w krainie czarów”, „Podróże Guliwera”, „Wyprawa do wnętrza Ziemi”). Reżyserował sztuki Tadeusza Słobodzianka: „Sen Pluskwy, czyli towarzysz Chrystus” (Teatr Wybrzeże w Gdańsku, 2003), „Merlin. Inna historia” (Teatr Narodowy w Warszawie, 2003), „Kowal Malambo” (Laboratorium Dramatu w Warszawie, 2006), „Nasza klasa” (Teatr na Woli w Warszawie, 2010), „Młody Stalin” (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2013).

Szilárd Boráros (1968) – węgierski lalkarz, scenograf, projektant kostiumów. Absolwent Wydziału Teatralnego Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze. Czołowa postać współczesnego teatru lalkowego na Węgrzech. Współtwórca spektakli wystawianych zarówno w ojczyźnie, jak i poza jej granicami, w tym scenografii do przedstawień na polskich scenach: „Sindbad” (Białostocki Teatr Lalek, 2008) i „Wszystkie myszy lubią ser” (Olsztyński Teatr Lalek, 2008), które reżyserował András Veres, oraz do polsko-słowacko-czesko-węgierskiego spektaklu „Jánošík-Janosik-Jánošík” (2010) – koprodukcji czeskiego Divadla Drak w Hradcu Kralové, polskiego Teatru Lalka w Warszawie i słowackiego Stárego Divadla Karola Spišáka w Nitrze.
 
Pavel Helebrand (1960) – kompozytor czeski, znany jako twórca autorskich projektów sceniczno-muzycznych bazujących często na ludowej tradycji widowisk religijnych, jak np. „Evangelium podle houslí” („Ewangelia według skrzypiec“, 2001). Jest autorem muzyki do spektakli wystawianych w teatrach Czech, Słowacji, Ukrainy, Francji. Komponuje również muzykę kameralną. Od początku lat dziewięćdziesiątych pracuje w Polsce, gdzie stworzył muzykę do niemal czterdziestu spektakli, głównie inscenizacji słynnego reżysera teatru lalek Petra Nosálka.