Czyta się to świetnie. Ponad 500. stronicowy tom „połknąłem” w ciągu dwóch czytelniczych sesji w ciągu tej samej doby. Nie przeszkadzało mi nawet, że lekturę skończyłem o drugiej w nocy. Być może nie bez znaczenia był tu fakt, że jako czytelnik jestem zarówno legniczaninem, jak i dziennikarzem, co dla fabuły i kolorytu tej opowieści ma istotne znaczenie.

Bohaterką, a jednocześnie narratorką powieści, która jako żywo przywołuje klimaty i stylistykę kryminałów Joanny Chmielewskiej, jest mocno zakompleksiona (zwłaszcza na punkcie nadwagi i cellulitu) dziennikarka działu kulturalnego lokalnego tygodnika i miejska przewodniczka , zafascynowana historią swojego miasta. Klara Czempińska, bo o niej mowa, to mieszkanka dziesięciopiętrowego bloku na legnickich Piekarach, miłośniczka wygodnych foteli, zielonej herbaty i majonezu, a także książek, które zawalają każdy kąt jej niewielkiego mieszkania.

Trzydziestoparoletnia i niezamężna (pech do nieudanych związków) Klara jest wychowanką domu dziecka. Nie pamięta swoich rodziców, nie ma nawet pewności, co do swojego imienia i nazwiska, ani miejsca urodzenia. Jako trzyletnie dziecko nieznany mężczyzna, którego cień majaczy jej w powtarzających się natarczywie sennych koszmarach, porzucił ją na szpitalnym korytarzu. Kim był? Czy jej rodzice żyją? Czy ma rodzeństwo? Kim jest?

Wszystko zaczyna się od wielkiej awantury podczas przetargu na popadający w ruinę poradziecki pałac na obrzeżach Legnicy przedwojenną własność niemieckich arystokratów i przemysłowców. Komuś wyraźnie zależy, by okazały obiekt otoczony parkowym starodrzewem nie znalazł nowego właściciela. Potencjalni nabywcy są zastraszani, dochodzi do pobić, a nawet zbrodni.

Klara, której marzeniem jest przeniesienie do odremontowanego pałacu domu dziecka, który wraz z przyjaciółkami z dzieciństwa wspiera jak może, trochę wbrew sobie rozpoczyna dziennikarskie śledztwo. Nie podejrzewa, że zostanie wciągnięta w wir niebezpiecznych wydarzeń oraz pilnie strzeżonych tajemnic h sięgających II wojny światowej.

Jaką tajemnicę kryje pałac i strzegący go nieco zdziwaczały, zamknięty w sobie staruszek, Polak i jedyny legniczanin, który mieszkał w tym obiekcie i znał osobiście jego niemieckich właścicieli? Czy dziennikarce uda się odnaleźć potomków niemieckich arystokratów i wyjaśnić zagadkę, która ściągnie na nią jak najbardziej realne zagrożenie? Czy pomoże jej w tym wyprawa do Hamburga i nawiązana tam znajomość z przystojnym potomkiem niemieckiego rodu? Czy Klara znajdzie odpowiedź na dręczące ją pytania o własną tożsamość? Czy znajdzie lekarstwo na miłość?

Dość jednak o fabule, bo każde kolejne zdanie mogłoby już tylko zdradzić zbyt wiele tajemnic, z których ją utkano. Dla legnickiego czytelnika dodatkową przyjemnością będą spacery bohaterki po mieście, rozpoznawanie znanych mu miejsc i towarzyszenie jej w wydarzeniach, z których część nie należy do świata literackiej fikcji. Tak, jak choćby te związane z losem legnickich redakcji przejętych przez jeden z zagranicznych koncernów prasowych…

Ma Wrocław (i Breslau) Marka Krajewskiego i jego naznaczone miejscem oraz historią kryminały, które przybliżyły to miasto setkom tysięcy czytelników jego powieści. Czy podobna rzecz uda się legnickiej debiutantce? Oby.