Historia śpiącego w pobliżu Wenecji lwa była drugą w tym roku po historii Domu Strzeleckiego opowieścią historyczną, przygotowaną przez Muzeum Miedzi i legnicki Ratusz w cyklu Legnickich Spacerów Historycznych. Dokładnie dwa dni temu, 4 sierpnia minęło 150 lat od czasu, jak bohater sobotniej opowieści stanął w parku.

- I właśnie urodziny naszego drzemiącego lwa były pretekstem do dzisiejszego spaceru. Skończył 150 lat i jest tym samym naszym najstarszym legnickim świeckim pomnikiem. Co prawda został pozbawiony funkcji pomnikowej i dziś jest raczej rzeźbą parkową, ale chcieliśmy opowiedzieć o tym, dlaczego stoi w tym właśnie miejscu i jakie było jego znaczenie. A powstał, aby upamiętnić poległych w czasie wojny prusko-francuskiej z lat 1870-1871 i taką funkcję pełnił do 1945 roku. Po tym czasie napisy z cokołu zostały skute i niewiele osób zna jego historię – wyjaśnia Marcin Makuch, dyrektor Muzeum Miedzi.

Naprzeciw śpiącego lwa, na dziedzińcu II Liceum Ogólnokształcącego w 1905 r., w setną rocznicę śmierci Friedricha Schillera nasadzona została lipa zwana dziś Lipą Shillera. Obok ustawiony jest granitowy kamień upamiętniający twórcę „Ody do radości” będącej dziś hymnem Unii Europejskiej.

Na końcu Alei Orła Białego natknąć się można na kolejny granitowy pomnik. Dzisiaj też niemy, wcześniej upamiętniający Johanna Gottfrieda Baumgarta, legnickiego kupca, radnego miejskiego, honorowego obywatela Legnicy, który w 1857 roku ufundował główną aleję lipową w parku miejskim i ta została nazwana jego imieniem, a dziś nosi nazwę Alei Orła Białego.

Ile zagadek, bezimiennych pomników i ciekawych historii kryje Legnica? Jak się okazuje dziesiątki.

- Takich miejsc, obok których przechodzimy, nie mając świadomości, w jakim celu powstały, jest w Legnicy jeszcze sporo. Będziemy je poznawać na kolejnych spacerach. Najbliższy już we wrześniu i niebawem zdradzimy jego tematykę – podsumowuje Marcin Makuch.