Światło to najważniejszy „składnik” obrazu, zdjęcia, rzeźby. Bez niego nie moglibyśmy oglądać, ani doświadczać między innymi sztuki. W wystawie Jakuba Łącznego światło staje się głównym bohaterem. Pozbawione zbędnych, rozpraszających szczegółów jest głównym aktorem, ożywiającym malarskie kurtyny. „Artysta rejestruje światło w obszarze obrazu w wyodrębnionych pionowych polach kurtyny. Wygenerowany zostaje osobno każdy z fragmentów światła, podkreślając falisty ruch fotonów. Fala światła powstaje w wyniku ruchu. Wtedy właśnie pojawia się światło odbite, światło mające kolor” – opowiada Magdalena Komborska, producent wystawy.

Ruchliwe światło staje się ożywcze, kurtyny nie zasłaniają sceny, są się jej tłem. Przez „przestrzeń światła wymuszającą zmiany w scenariuszu”. Płaskie płótna zmieniają się w trójwymiarowe, zaczynają żyć. Proces istoty falowania kurtyn w kontekście obrazów Łącznego zauważył kurator Bogusław Deptuła: „Ciche, bo specjalnie pozbawione dźwięku falowanie draperii jest kolejnym pomysłem na ożywianie niegdyś nieruchomych obrazów. Film z projektora „zawieszony” w wyciemnionej przestrzeni galerii, zwraca uwagę, intryguje swoim niedopowiedzeniem. Malarze przez całe tysiąclecia chcieli by ich obrazy stały się ruchome, żywe, czy chociaż „jak żywe”, owo „jak” pojawiające się w wielu opisach sławnych obrazów, było ową namiastką ich ruchu, życia, stawania się obrazami konkurującymi z rzeczywistością widzialną i postrzegalną. Stąd owo uciekanie w stronę mimetyczności, iluzyjności, haptyczności malarstwa, które sprawiały, że odbiorcy zapierało dech w piersiach i chciał wykrzykiwać: Jak żywy! - przed nieożywionym obrazem.”

Jakub Łączny rozpoczął studia w Wyższej Szkole Humanistyczno–Ekonomicznej w Łodzi na Wydziale Grafiki, w 2003 r. uzyskał licencjat z Komunikacji Audio–Wizualnej w pracowni prof. Józefa Robakowskiego. Studiował w Instytucie Sztuk Pięknych w Zielonej Górze, w pracowniach malarskich: prof. L. Knaflewskiego oraz prof. S. Kortyki i ad J. Dłużewskiego. Edukację artystyczną kontynuował na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, w pracowniach malarskich: prof. dr hab. Dominika Lejmana, dyplom z malarstwa uzyskał w pracowni prof. zw. P.C. Kowalskiego w 2009 r. Obecnie jest Kierownikiem Pracowni Formy Malarskiej Wydziału Malarstwa i Rysunku na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Interesuje się malarstwem abstrakcyjnym oraz fotografią i sztuką filmu.

Jest również współautorem wielu realizacji filmowych jako operator i wykonawca postprodukcji. Współrealizacja filmowa Ostatni Swing reż. T.Garncarka,(dokument o Witolodzie Sobicińskim uznanym operatorze, tzw. geniuszu światła, współpracującym z A. Wjadą, Wojciechem J. Hasem, czy R. Polańskim) zakwalifikowany został do CameraImage2019. Ostatnio współrealizował Pamiętaj o obietnicy lepszego jutra, film reż. Agaty Zbylut (Państwowy Instytut Sztuki Filmowej przyznał możliwość realizacji filmu w ramach Priorytetu V Produkcja Filmów Fabularnych Pełnometrażowych).